Starożytne Peru

Autor publikacji to doświadczony specjalista z zakresu archeologii Ameryki Południowej, uznany w kraju i zagranicą. Książka „Starożytne Peru” to historia rozwoju cywilizacyjnego rozległego geograficznie regionu Andów Centralnych – od zachodniej Boliwii, przez dzisiejsze Peru, aż po północne skrawki Chile – w okresie od mniej więcej 8000 lat przed naszą erą (tzw. schyłkowy plejstocen) do początków okresu kolonialnego (XVI wiek n.e.), kiedy to potężne imperium Inków (Tawantinsuju) zostało podbite przez 300 zaledwie hiszpańskich desperados pod wodzą Pizarra – byłego świniopasa, a wkrótce wicekróla.
Starożytne Peru to teren wielu wspaniałych kultur i cywilizacji prekolumbijskich, od dawna niezwykle fascynujący archeologów i historyków, bo wyjątkowo obfitujący w pozostałości archeologiczne, z najsłynniejszymi Tiahuanaco i Machu Picchu na czele. Autor monografii Starożytne Peru pokusił się o ukazanie „motoryki przemian kulturowych” na tym terytorium i zaprezentowanie aktualnych „koncepcji wyjaśniających przyczyny tych zjawisk”.
W rezultacie otrzymaliśmy książkę niezwykle ważną, która jest w Polsce pierwszym i najpełniejszym, a w świecie zapewne najaktualniejszym opracowaniem blisko 10 000 lat prekolumbijskich dziejów najciekawszego niewątpliwie regionu Ameryki Południowej. Dodatkowymi, wręcz bezcennymi walorami tego dzieła są: oryginalność – powstało ono w znacznym stopniu na podstawie wieloletnich badań terenowych autora; świetne fotografie i plansze poglądowe – również w większości będące jego dziełem; język – dalece odbiegający od formalnej sztampy większości prac naukowych; oraz wprowadzona przez Szykulskiego nowa – zgodna z ostatnimi ustaleniami peruwiańskimi – pisownia nazw od dziesięcioleci występujących w naukowym obiegu (dotąd np. „Cuzco” i „Nazca”, teraz – „Cusco” i „Nasca”).