Chopin w poezji

Najnowsza praca prof. Ireny Poniatowskiej stanowi próbę realizacji jednej z największych romantycznych tęsknot sztuki, idei correspondence des arts, zogniskowanej na sylwetce i twórczości Fryderyka Chopina. Połączenie muzyki jako źródła inspiracji i symboliki, poezji jako osobistego do niej komentarza oraz sztuk wizualnych komentujących z kolei nastroje i asocjacje wywołane obrazem poetyckim składają się na wielopoziomowe studium artystycznej recepcji postaci, życiorysu a zwłaszcza dzieł kompozytora, poprzedzone erudycyjnym wprowadzeniem w kategorię estetycznego piękna i zmieniające się w jej kontekście role poszczególnych sztuk.

Bogactwo zebranych przez Autorkę dzieł poetyckich poświęconych Chopinowi dowodzi niezmiennie tego, jak niewyczerpanym pozostaje on źródłem inspiracji. Narrację starannie jednak dopasowanych i ułożonych wedle klucza interpretacyjnego wierszy prowadzi komentarz Autorki. Wyławia on i wskazuje wspólne w postrzeganiu fenomenu Chopina pojęcia i kategorie: narodowość, żal, wygnanie, dążenie do ideału; prezentuje symbolikę i asocjacje chopinowskich gatunków (od mazurków, przez preludia, nokturny, koncerty, po etiudy); a nawet przywołuje przykłady poetyckiego upamiętnienia miejsc pobytu Chopina.

Niemal każdemu zaś z tych symboli i skojarzeń towarzyszą wzbudzone tymi samymi lub analogicznymi impulsami dzieła klasyki malarstwa polskiego i europejskiego, o którego „synestetyczny” dobór zadbała Bożena Weber.