Ecclesia semper reformanda? Kolegialność Kościoła w posoborowej eklezjologii amerykańskiej

Kościół katolicki, który jest najstarszą - bo liczącą dwa tyś. lat -instytucją cywilizacji Zachodu, nie przestaje być „znakiem na upadek i powstanie wielu". Jego obecność jednych prowokuje i niepokoi, innych inspiruje i pociąga. Przemijają imperia, odchodzą w przeszłość prądy intelektualne, a on trwa, niosąc kolejnym generacjom i kulturom Chrystusa. Swą witalność i zdolność do odrodzenia po największych nawet kryzysach społeczność Kościoła zawdzięcza jednak nie sile instytucjonalnej czy oddanym jej misji ludziom. „To jest jego Kościół"-powiedział kiedyś, mając na myśli Chrystusa, kard. J. Ratzinger. Wolno więc żywić nadzieję, iż jest On ze swym Kościołem, zmagającym się z groźnymi wyzwaniami epoki, także dziś. Toczony po Vaticanum II w Ameryce spór o naturę i kształt Kościoła zaprasza do refleksji nad bosko-ludzką tajemnicą, którą jest Ecclesia.