Wokół dorobku warszawskiej szkoły historii idei

Na tom składa się dziesięć tekstów, poprzedzonych przedmową redaktora, który wprowadza czytelnika do arcyciekawej książki, będącej zapisem dyskusji, seminariów, konferencji, projektów badawczych – utrwalających „pamięć o ważnym zjawisku w polskiej kulturze drugiej połowy XX wieku”, nierzadko marginalizowanym. Historiografia najnowszych zjawisk rodzimej filozofii nie cieszy się u nas nadmiernym zainteresowaniem; wolimy śledzić modne i niewiele wnoszące do myślenia nowinki zza zachodniej granicy – Wschód kompletnie przestał nas interesować! [...] Tom pod redakcją A. Kołakowskiego to zbiór wypowiedzi na temat jednego z ważniejszych zjawisk w powojennych dziejach polskiej myśli filozoficznej i społecznej, która nie odstając od tego, co się działo w świecie, poszerzyła swój obszar o „historię idei” („historię intelektualną”), stanowiącą osobny i ważny nurt, konkurujący z tradycyjnym uprawianiem historii filozofii. [...] Część tekstów, które składają się na rzeczony tom, przeszła już próbę druku. Nie przeszkadza to jednak w uznaniu ich obecnego układu za nową jakość, nader przydatną dla znajomości dziejów polskiego filozofowania w XX wieku.
Jan Skoczyński
O warszawskiej szkole historii idei wypowiadają się:
Andrzej Walicki, Jerzy Szacki, Andrzej Mencwel, Małgorzata Szpakowska, Jacek Migasiński, Marcin Poręba, Józef Niżnik, Eugeniusz Górski, Jerzy Niecikowski, Andrzej Kołakowski, Ryszard Sitek, Stanisław Gromadzki, Marta Bucholc, Anna Dziedzic, Bartosz Działoszyński, Jakub Nikodem, Michał Kozłowski.