Języki i społeczności w Europie wczesnonowożytnej

Peter Burke zgłębia społeczną historię języków, którymi posługiwano się w Europie w mowie bądź w piśmie od czasów wynalezienia druku aż do rewolucji francuskiej, starając się wykazać, że z językoznawczego punktu widzenia lata 1450–1789 powinno się uznać za odrębną epokę.
Jednym z głównych zagadnień poruszanych w tej książce jest stosunek między językami a społecznościami (regionami, Kościołami, grupami zawodowymi, płciami i narodami) oraz rola języka w postrzeganiu innych i określaniu własnej tożsamości. Kolejną kwestią jest współzawodnictwo między łaciną a językami narodowymi, jak również wzajemna rywalizacja różnych języków narodowych – dominujących i podporządkowanych – oraz różnych odmian tego samego języka, na przykład języka ogólnego i dialektów.

Peter Burke jest profesorem historii kultury i wykładowcą Emmanuel College na uniwersytecie w Cambridge. Opublikował ponad dwadzieścia książek przetłumaczonych na ponad trzydzieści języków.