Między ustami a brzegiem pucharu

Po powrocie z niebezpiecznej kolchidzkiej wyprawy grecki bohater Ankajos, sternik Argonautów, rozkazał podać sobie wino. Wznosząc toast ciemnym napojem, przypomniał z drwiną, jak przed laty sadził winnicę, a pałacowy wróżbita przepowiada, mu, że nigdy nie skosztuje z niej wina. „Panie", odparł starzec, „wiele może się zdarzyć między ustami a brzegiem pucharu", W tej samej chwili na ucztę wpadł posłaniec z wieścią, że olbrzymi dzik pustoszy winnicę. Ankajos odstawił puchar, chwycił broń i wybiegł z sali, by nigdy nie wrócić. Dzik go rozszarpał.
Berlin przełomu wieków XIX i XX. Powracający z nocnej hulanki hrabia Wentzel Croy-Dulmen przypadkiem ratuje z opresji piękną cudzoziemkę i wyzywa jej napastnika na pojedynek; tajemnicza dama znika, rzuciwszy na pożegnanie kilka ironicznych słów, a on - idzie się wyspać do swego pałacu przy alei Pod Lipami. Ani wybawca, ani ocalona nie wiedzą, że oto zostali dotknięci wielką tęsknotą i trudną miłością, która oboje zmusi do wyrzeczeń...