Kolory łabędzia Kiedy ludzie nie mieszczą się w ramach instytucji

Otwórz się na to, co nieprzewidywalne i unikalne. To jest droga rozwoju. Mianem „czarnego łabędzia” określa się zdarzenie nieprawdopodobne, a zarazem brzemienne w skutki. Ze względu na swoje potencjalnie niekorzystne konsekwencje „czarny łabędź” traktowany jest jako olbrzymie zagrożenie dla wielu firm i instytucji. Jednak – jak pokazuje Luigino Bruni – te zupełnie nieoczekiwane i zaskakujące wydarzenia mogą koniec końców okazać się zbawienne. Autor, opierając się na teoriach dotyczących procesów zachodzących w organizacjach, zwłaszcza tych, których powstaniu towarzyszyły motywacje idealistyczne, podejmuje oryginalną refleksję nad kondycją Kościoła. W nowym świetle ukazuje kryzysy w nim przeżywane, a nadzieję na przetrwanie wspólnot widzi w przyjęciu każdej osoby z jej bogactwem i nieprzewidywalnością, wbrew tendencjom do wpisania jej w ustalone z góry ramy. Tylko wspólnoty, które zgodzą się na tę nieprzewidywalność, mogą być miejscem wzrastania dla swoich członków i całego Kościoła. Osoba, która wstępuje do wspólnoty idealistycznej, jest zafascynowana i oszołomiona jej pięknem i duchowym bogactwem. To przemawia do niej mocniej niż cichy głos w jej wnętrzu. Niewielki dar, z którym puka do drzwi wspólnoty, nie błyszczy i nie może błyszczeć, gdyż nie jest to perła ani diament, ale ziarno. Jednak właśnie w tej drobinie kryje się możliwość pięknej przyszłości, prawdziwych innowacji, niespodzianek i reformy. Luigino Bruni (ur. 1966), włoski ekonomista, eseista i dziennikarz. Profesor ekonomii, biblista, członek ruchu Focolari, a także konsultor watykańskiej Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia.