Chłopcy z Placu Broni

Chłopcy z Placu Broni to powieść węgierskiego pisarza Ferenca Molnára, wydana po raz pierwszy w 1907 roku. Głównym tematem książki jest przyjaźń grupy chłopców mieszkających przy ulicy Pawła. Tytuł powieści odnosi się do ich ulubionego miejsca zabaw – Placu Broni, który staje się symbolem nie tylko przyjaźni i lojalności, ale także beztroskiego dzieciństwa, odpowiedzialności oraz walki o swoje miejsce w świecie. Centralną postacią jest Nemeczek, najmłodszy i najmniej doceniany członek grupy. Początkowo przedstawiany jako tchórzliwy chłopiec, z czasem okazuje się być lojalny i oddany swoim przyjaciołom, mimo że niejednokrotnie czuje strach. Jego śmierć podkreśla wartość honoru i zaangażowania w słusznie obrany cel. Często ci, którzy są najsłabsi, okazują się najbardziej wartościowi, choć często mało dostrzegani przez innych.