Sentencje i prześmieszki

Ambroziński Stanisław swoje najmłodsze lata spędził w otoczeniu krajobrazu Gór Świętokrzyskich. Wychował się w tradycji staropolskiej z domieszką ludowości, znanej z prostoty, swobody, wierzeń katolickich i humoru. W latach okupacji hitlerowskiej pobierał naukę w tajnym gimnazjum (Staszów, Raków). Był także żołnierzem Armii Krajowej i działał w kompanii dowodzonej przez Mieczysława Kupisza (ps. „Słowianin”), który w 1944 r. został aresztowany przez NKWD i wywieziony do więzienia we Lwowie, gdzie zmarł. Szkołę średnią ukończył w Bydgoszczy. W latach 1947–1951 studiował polonistykę na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Łódzkiego. Jego profesorami byli: prof. dr J. Saloni, prof. dr H. Ułaszyn, prof. dr J. Dürr-Durski, prof. dr St. Skwarczyńska, prof. dr Z. Stieber. Pracował w administracji państwowej jednego z urzędów centralnych. Napisał szereg wierszy lirycznych, sporo aforyzmów i fraszek. Twórczości swej nie publikował.

W życiu człowiek chodzi,
biega i szuka dobrej drogi,
Ale gdy ją znajdzie dochodzi do śmierci.